De Amerikaan Christopher Lockett uit Los Angeles, Californië is een duivel-doe-al omdat hij dagdagelijks actief is als singer-songwriter, regisseur, cameraman en fotograaf en hij beschikt over een officiële licentie om in de USA als drones-piloot te werken. Wij gaan het hier echter enkel over zijn muzikale carrière hebben naar aanleiding van de release van zijn recente album “At The Station”. Dat is alweer zijn vierde studioplaat na het titelloze debuutalbum “Christopher Lockett” uit 2009, “Road Songs For The Restless” uit 2012 en “Between The Dark And The Light” uit 2018.

Op dit album “At The Stations” brengt hij twaalf zelfgecomponeerde nummers die hij in de studio heeft opgenomen met de hulp van producer en multi-instrumentalist Fernando Perdomo op gitaren, drums, bas en keyboards, Korey Simeone op fiddle en dobro, Bob ‘Boo’ Bernstein op pedal steel, Chad Watson op mandoline, Robbie Gennet op piano en Scarlet Rivera op viool. De vrouwelijke backing vocals op enkele nummers worden verzorgd door Kitten Kuroi.

We hebben twee van de twaalf tracks op “At The Station” op ‘YouTube’ in de vorm van audio-video’s kunnen terugvinden en we willen die dan ook graag bijgaand aan deze recensie met u delen. Eerst hoort u het liefdesliedje “Bring Your Love On Home To Me” en daarna de alt.countrysong “Driving To Nashville With Memphis On My Mind”. Dat Christopher Lockett bij het songschrijven beïnvloed is geworden door zijn muzikale voorbeelden Steve Earle en Townes Van Zandt kunnen we in meerdere nummers op deze plaat terughoren. Maar zelf verwijst hij ook naar o.a. Warren Zevon, Nanci Griffith, Kris Kristofferson en Emmylou Harris als artiesten die een bepaalde invloed hebben gehad op zijn werk en stijl.

Als cineast is hij van mening dat je net zo goed boeiende verhalen kunt vertellen in liedjes als in films en dat is de belangrijkste reden waarom hij heel veel aandacht blijft besteden aan zijn songteksten. En dat is dan ook wat hij telkens weer doet in nummers als opener “The Reckoning”, de Warren Zevon-achtige ballad “Booked To Play The Party”, de bluesy titeltrack “At The Station” die als een afscheid en eerbetoon bedoeld is aan zijn door Alzheimer getroffen terminale moeder en eveneens in de door zijn mondharmonicaspel gekleurde bluessongs “Blues for DeFord Bailey” en “Sweat Work”. Verder horen we Christopher Lockett’s baritonstem ook graag in de countryrocker “E Pluribus Unum”, de door piano begeleide song “Whiskey For Everything” en het alweer aan Warren Zevon’s werk herinnerende “There’s No Getting Over It”, liedjes die hier graag opnieuw door de speakers mogen weerklinken.

(valsam)